Ο Σουρεαλισμός ως εργαλείο ...εθνικής πολιτικής

18/04/2011 -0 Σχόλια

Του Γιάννη Παρασκευόπουλου, εκπροσώπου Τύπου των Οικολόγων Πράσινων

Την Πέμπτη 7 Απριλίου συνέπεσαν δύο γεγονότα φαινομενικά άσχετα:

• Καταδικάστηκε τελεσίδικα για απιστία ο περιφερειάρχης κ.Ψωμιάδης, καταδίκη που λογικά οδηγεί στην έκπτωσή του.
• Εγκρίθηκε στο ευρωκοινοβούλιο η Έκθεση Προόδου της FYROM με 506 ψήφους υπέρ, 44 κατά και 44 αποχές. Αντίστροφη ήταν η ψήφος των Ελλήνων ευρωβουλευτών, όπου 2 ψήφισαν υπέρ (Τρεμόπουλος, Τσουκαλάς), 2 απείχαν (Κράτσα, Χουντής) και 16 καταψήφισαν.

Την επόμενη μέρα, 8 Απριλίου, ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων μιλούσε  σε αντιπυρηνική συνέντευξη Τύπου στα Σκόπια. Εκεί αποκαλύφθηκαν στοιχεία για τα πυρηνικά σχέδια της FYROM, όπου μάλιστα φερόταν να εμπλέκεται και η τότε ελληνική κυβέρνηση του κ. Καραμανλή. Στο περιθώριο της συνέντευξης, ο Μιχάλης Τρεμόπουλος ρωτήθηκε από τον τηλεοπτικό σταθμό «Κανάλ 5» για το θέμα του ονόματος και παρέπεμψε σε ονομασία κοινής αποδοχής.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, το ίδιο απόγευμα, βρήκε να τον περιμένουν απρόοπτα:

• Στο «Βαλκανικό Περισκόπιο του Γ. Εχέδωρου» http://www.echedoros-a.gr/ ,  υποτιθέμενη σύντομη «μετάφραση» από την ιστοσελίδα του Κανάλ 5, τον εμφάνιζε να δηλώνει... «υπέρ της ονομασίας (των λαών) όπως επιθυμούν», δηλαδή ακριβώς το αντίθετο από αυτό που είχε πει. Στην αυτόματη μετάφραση της Google το σημείο αυτό απουσίαζε, όπως απουσίαζαν και 3 ακόμη σημεία που αλλοίωναν το νόημα ή «συμπλήρωναν» ψεύτικα δεδομένα, ανησυχητικά για οποιονδήποτε δεν ήξερε λεπτομέρειες.
• Τις αμέσως επόμενες ώρες, η συγκεκριμένη πλαστογραφία είχε αναπαραχθεί σε πάνω από 50 μπλογκ, τα περισσότερα από τα οποία αποσιώπησαν πλήρως την απάντηση Τρεμόπουλου, προφανώς ως ακατάλληλη για το κοινό τους.
• Τη Δευτέρα με το άνοιγμα του ευρωκοινοβουλίου, οι τρεις ευρωβουλευτές της Ν.Δ. που δεν είχαν καταψηφίσει την έκθεση κατά την ψηφοφορία, έσπευσαν στα επίσημα πρακτικά προκειμένου να διορθώσουν εκ των υστέρων την ψήφο τους σε αρνητική.

Η συνέχεια είναι γνωστή: Τη σκυτάλη πήρε ο κ. Ψωμιάδης για να καταγγείλει μπροστά στις κάμερες τον Τρεμόπουλο πως.... «δήλωσε στο ευρωκοινοβούλιο ότι τα Σκόπια πρέπει να ονομαστούν Μακεδονία». Η ειρωνεία είναι ότι κάτι τέτοιο δεν υπήρχε ούτε καν στο πλαστογραφημένο ρεπορτάζ που κράδαινε ως τεκμήριο.
 Η ίδια η «επάρατη» Έκθεση Προόδου ελάχιστα σχολιάστηκε επί της ουσίας, πιθανώς λόγω της απεργίας. Για να μείνουμε μόνο στα ελληνικού ενδιαφέροντος θέματα, το τελικό κείμενο αναφέρει παντού τη γειτονική χώρα ως FYROM, ζητά να επιλυθούν οι διμερείς διαφορές σε πνεύμα καλής γειτονίας (όπως ζητά και η ελληνική πολιτική), καυτηριάζει την προσπάθεια οικειοποίησης του αρχαίου παρελθόντος της Μακεδονίας, προτείνει ευρωπαϊκό μηχανισμό διαιτησίας που θα μπορούσε να μας φανεί χρήσιμος και στα ελληνοτουρκικά. Ζητά όμως οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις να αρχίσουν «αμέσως», χωρίς την πίστωση χρόνου που έδινε η περσινή έκθεση.
Σε σχέση με άλλες χρονιές, δύο ήταν τα νέα στοιχεία στις φετινές διεργασίες:

• Η αδυναμία της ελληνικής πλευράς να καταθέσει στην ολομέλεια τροπολογία στο μόνο πραγματικά αρνητικό σημείο: τη διατύπωση «αμέσως» για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων (όπου πάντως η ελληνική πλευρά θα έχει δικαίωμα βέτο σε κάθε βήμα). Για τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, η αποτυχία αυτή αντικατοπτρίζει την αδυναμία τους να πείσουν τις πολιτικές τους ομάδες, όπου κανείς άλλος δεν τους ακολούθησε στην αρνητική τους ψήφο. Για το ΛΑΟΣ όμως, που κάνει το όνομα της Μακεδονίας σημαία του και που δεν είχε ούτε πρόβλημα με την πολιτική του ομάδα, θα άξιζε να μάθουμε τους λόγους που ούτε αυτό έδωσε τελικά την ευκαιρία που χρειαζόταν η ελληνική πολιτική.  
• Η ψήφος των Πράσινων στις τροπολογίες, όπου για πρώτη φορά ψήφισαν  σχεδόν όπως οι Έλληνες ευρωβουλευτές (με τίμημα τις διαμαρτυρίες του εκπροσώπου του Ουράνιου Τόξου που έσπευσε να ζητήσει... διαγραφή Τρεμόπουλου ως «ρατσιστή»). Ανοικτοί φάνηκαν ακόμη και για απάλειψη του «αμέσως», όπου όμως δεν υπήρχε κατατεθειμένη σχετική τροπολογία. Βασικό επιχείρημα των Οικολόγων Πράσινων ήταν η ανάγκη για πίστωση χρόνου στις διαπραγματεύσεις, αλλά και για αποφυγή προεκλογικών δώρων προς την εθνικιστική κυβέρνηση Γκρουέφσκι. Η τελευταία ροκανίζει σταθερά τη διεθνή συμπάθεια που συγκέντρωνε η FYROM στα πρώτα της βήματα, ως μόνη γιουγκοσλαβική δημοκρατία που κέρδισε ειρηνικά την ανεξαρτησία της.  

Τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι το πολιτικό μας σύστημα δε μπορεί πια να λειτουργήσει αποτελεσματικά ούτε εκτός συνόρων. Ακόμη κι αν οι ευρωβουλευτές θεωρηθούν απλοί «πρεσβευτές» της επίσημης εξωτερικής πολιτικής (κάτι που θα αδικούσε και το ευρωκοινοβούλιο και τη χώρα), η πίεση να κινηθούν με όρους εθνικής πλειοδοσίας και «αμετακίνητων θέσεων» περιορίζει τη δυνατότητά τους να πείθουν εκεί όπου χρειάζεται. Χειρότερο από όλα, όμως, είναι ότι το πολιτικό σύστημα αδυνατεί να κάνει νηφάλια αποτίμηση και σπεύδει απλώς να επιβεβαιώσει την «εθνική» (όπως κομματική) πειθαρχία: είτε τους υποδείχθηκε άνωθεν είτε απλώς τους υποβλήθηκε ως ιδέα μετά τα όσα συνέβησαν στον Μ. Τρεμόπουλο, η ομαδική εκ των υστέρων αλλαγή ψήφου των τριών ευρωβουλευτών της Νέας Δημοκρατίας σημαίνει πολλά.
Για τους Οικολόγους Πράσινους, πάλι, τα συμβάντα των ημερών αυτών σηματοδοτούν το τέλος του κύκλου που είχε ανοίξει παραμονές των ευρωεκλογών του 2009 με την εκστρατεία λάσπης ότι «ο Τρεμόπουλος θα πουλήσει τη Μακεδονία, αν μπει στο ευρωκοινοβούλιο». 20 μήνες μετά, η χώρα κινδυνεύει από το επίσημο πολιτικό της σύστημα, οι κάποτε «ανθέλληνες» Πράσινοι αναγνωρίζονται ως η κύρια δύναμη αλληλεγγύης προς την Ελλάδα, οι Οικολόγοι Πράσινοι είναι σε θέση να ανοίγουν κλειστές μέχρι τώρα πόρτες για θεμιτές ελληνικές ευαισθησίες. Οι επιθέσεις του 2009, απηχούσαν αποκλειστικά τις ανησυχίες του πολιτικού συστήματος για τον εαυτό του, και μόνο με πλαστογραφίες μπορούν πλέον να συντηρηθούν. Οι  πλαστογραφίες διευκολύνονται μεν από το έλλειμμα παρουσίασης των Οικολόγων Πράσινων στα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, διώκονται όμως ποινικά και μπορεί να καταρρεύσουν.
Σε καιρούς οικονομικής, κοινωνικής και περιβαλλοντικής κρίσης, είναι ακόμη πιο σημαντικό να θυμόμαστε ότι κάθε εθνικισμός κάνει πρώτα κακό στη δική του χώρα. Η συζήτηση λοιπόν για την εξωτερική πολιτική οφείλει να είναι δημόσια, νηφάλια και ανοιχτή σε διαφορετικές προσεγγίσεις. Σε τελική ανάλυση, όπως δήλωσε και ο Μ.Τρεμόπουλος, «Μακεδονία είναι πρώτα από όλα η Κορώνεια που χάνεται, η Φλώρινα που έμεινε χωρίς τρένο, η Κοζάνη και η Πτολεμαΐδα που δηλητηριάζονται από το λιγνίτη, οι Θεσσαλονικείς που ψάχνουν από χρόνια στην Αθήνα για δουλειά».

http://www.eklogika.gr