20/6/2011 Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων

        

   Σήμερα η κοινωνία είναι αντιμέτωπη με το αποτέλεσμα μιας στρεβλής οικονομικής δραστηριότητας που υποβαθμίζει το πρόσωπο και έρχεται αντιμέτωπη με τις πραγματικές ανάγκες της ανθρωπότητας. Η οικονομική κρίση δεν μπορεί παρά να αντιμετωπίζεται με συνολικά προστάγματα για υπέρβαση της φτώχειας και της αδικίας αλλά και ισόρροπης ανάπτυξης της αλληλεγγύης σε όλα τα επίπεδα. Η κοινωνική συνοχή κινδυνεύει από την αύξηση των μεγεθών της ανεργίας , της αδικίας, της διεύρυνσης των ανισοτήτων και από κοινωνικές εκρήξεις που απειλητικά εμφανίζονται από την αγανάκτηση αυτών που υφίστανται τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης και εξαιτίας των προτεραιοτήτων που δίνονται στην εξυπηρέτηση των ιδιωτικοοικονομικών συμφερόντων μεγάλης κλίμακας..

         Η αλληλεγγύη είναι η μοναδική ελπίδα και διέξοδος μπροστά στα εκατομμύρια των συνανθρώπων μας που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, είτε απειλούνται λόγω των  κοινωνικών οικονομικών σχεδιασμών που λαμβάνουν κυβερνήσεις σε ολόκληρο τον κόσμο, είτε από την  μετακίνηση πληθυσμών  εξαιτίας των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής. Η αλληλεγγύη είναι η αναγέννηση της κοινωνίας μέσα από τα ερείπια της κρίσης και όχι η ταφή που ενδεχόμενα μπορεί να προκύψει από τις πολιτικές που επιλέγονται και προσχεδιάζονται. Ποια είναι η κοινωνική αλληλεγγύη η οποία μπορεί να αντιπαρατεθεί σε ένα δυσοίωνο μέλλον  και που ο άνθρωπος θα μπορέσει να σταθεί άνω θρώσκων και όχι γονατισμένος από την αδυναμία και την εγκατάλειψη; Σήμερα η εξαθλίωση και ο αποκλεισμός είναι αποδεκτός αλλά η αναζήτηση τρόπων κοινωνικής ένταξης κοινωνικών  ομάδων  που πλήττονται, αποτελεί το αποκορύφωμα των αδυναμιών των τοπικών κοινωνιών που δεν μπορούν να απαντήσουν στο σύγχρονο αυτό ερώτημα. Η ελληνική κοινωνία είναι εγκλωβισμένη από την οικονομική δυσπραγία και επηρεασμένη  από προηγούμενες καθηλώσεις στο εμπορευματοποιημένο καταναλωτικό μοντέλο και πολλές φορές άγεται και φέρεται από λανθασμένους τοπικισμούς που εγείρουν  λανθασμένες στάσεις και πρακτικές.

       Σήμερα η ελληνική κοινωνία καλείται να αντισταθεί και να υπερβεί τις εξατομικευμένες απαντήσεις  προς όφελος των παγκόσμιων και πανανθρώπινων προβλημάτων και να αγωνιστεί για λύσεις συνολικές και διευρυμένες  θέτοντας κόκκινη γραμμή σε πανανθρώπινες αξίες δικαίου , προάσπισης της κοινωνίας  που προάγουν την κοινωνική αλληλεγγύη μέσω θεσμικών πλαισίων. Με αυτό τον τρόπο γίνεται αντιληπτή και η ανάγκη για διευρυμένη επίλυση μέσω της ευρωζώνης με την επιλογή βιώσιμων πολιτικών σε όλα τα επίπεδα και αυτό είναι που δημιουργεί την ανάγκη για πολιτικές υποστηρικτικές προς τα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα, στην υγεία, στην παιδεία.

        H διασφάλιση της συνέχισης ιατρικής και ψυχοκοινωνικής φροντίδας στους μετανάστες και αιτούντες άσυλο και σε ευάλωτες ομάδες μεταναστών καθώς και η υποδοχή τους σε δομές υγείας απαιτούν την μεγιστοποίηση στο συντονισμό των εμπλεκόμενων φορέων αλλά και στην έγκαιρη και ορθή χρήση της παρεχόμενης οικονομικής ενίσχυσης.  Πέρα όμως από την Ευρωπαϊκή ενίσχυση του Ευρωπαϊκού Ταμείου προσφύγων απαιτείται μια διαφορετική πολιτική στο πρόβλημα αντιμετώπισης των προσφύγων που εγκλωβίζονται στην αυτοκτονική για την Ελλάδα Συνθήκη Δουβλίνο 2, που δημιουργεί σκληρές συνθήκες διαβίωσης που εκθέτουν τη χώρα η οποία αδυνατεί να βρει απαντήσεις και να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων με την παροχή ανθρώπινων όρων διαβίωσης των μεταναστών στα Κέντρα Κράτησης. Ο ΟΠ δεν μπορούμε να μην αντιδράσουμε στην απεχθή αυτή κατάσταση των άθλιων συνθηκών των στα κέντρων  κράτησης που είναι υπεύθυνες για το 63% των
προβλημάτων υγείας των μεταναστών όπως έχει γίνει  γνωστό από την ετήσια έκθεση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα Δεκεμβρίου 2010  Απριλίου 2011 και καλούμε για άμεση αλλαγή των απαράδεκτων συνθηκών.

Μαρία Σούμπαση 

Σύμβουλος σε Θέματα Υγείας των ΟΠ

Μέλος ΠΚ Λευκάδας