Μετά το μεσοπρόθεσμο υπάρχει ακόμη προοπτική και ελπίδα

05/07/2011

Του Γιάννη Τσιρώνη, Εκπροσώπου Τύπου των Οικολόγων Πράσινων

Είναι κοινός τόπος, ότι το μεσοπρόθεσμο ήταν μία πολύ κακή εξέλιξη για τον τόπο. Ακόμα και οι απολογητές του, το ψήφισαν ως «αναγκαίο κακό». Θα συμφωνήσουμε για το κακό που θα προκαλέσει.  Διαφωνούμε  για το εάν ήταν αναγκαίο  και ικανό να ξεπεράσει την κρίση, παρά την εκποίηση δημόσιων αγαθών και την αδικία σε βάρος των ασθενέστερων.

Η κρισιμότητα της κατάστασης όμως, δεν επιτρέπει  να αρκεστούμε στις καταγγελίες, και στις οιμωγές. Το παλιό πολιτικό και οικονομικό σύστημα καταρρέει. Μέχρι να οικοδομήσουμε την νέα πραγματικότητα, οφείλουμε ως πολίτες να κατοχυρώσουμε ένα ελάχιστο επίπεδο ζωής και αξιοπρέπειας, και να εξασφαλίσουμε το μέλλον των παιδιών μας.

Η Αριστερά έκανε το ιστορικό λάθος να διεκδικεί τα πάντα από το κράτος. Και το κράτος αντί για πολίτες εξέθρεψε πελάτες. Το ξεπέρασμα όμως της κρίσης δεν εξαρτάται αποκλειστικά από τις κυβερνητικές επιλογές, αλλά και από δύο επιπλέον παράγοντες: Την  ριζική αλλαγή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την άμεση συμμετοχή των πολιτών σε μία νέα εναλλακτική οικονομία.

Όσον αφορά το κυβερνητικό μέτωπο, η μάχη δεν τελείωσε με την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου. Υπάρχουν σημαντικές ευκαιρίες και κίνδυνοι: Συντηρητικές εκτιμήσεις, αναφέρουν επιπλέον έσοδα 7 δις από τον περιορισμό της φοροδιαφυγής. Ακόμα πιο αποδοτική, θα ήταν η διασταύρωση στοιχείων του  πόθεν έσχες, με κινήσεις κεφαλαίων. Επίσης είναι επιτακτική ανάγκη η δραστική μείωση των στρατιωτικών δαπανών. Η είσπραξη των προστίμων  για τα αυθαίρετα θα απέφερε πολλαπλάσια έσοδα σε σχέση με  τις νομιμοποιήσεις. Ζωτικά δημόσια αγαθά, όπως το νερό, πρέπει να παραμείνουν δημόσια, εάν θέλουμε να ελπίζουμε σε μία βιώσιμη γεωργία. Η εκποίηση δημόσιας περιουσίας, δεν είναι δυνατόν να περιλαμβάνει αστικό πράσινο  ή περιβαλλοντικά ευαίσθητες περιοχές. Η πιθανή εκποίηση επιχειρήσεων, που δεν είναι ζωτικές για τις ανάγκες των πολιτών, όπως ο ΟΠΑΠ, πρέπει να γίνεται με εύλογο τίμημα.  Τιμή πώλησης μικρότερη από 10πλάσια των ετήσιων κερδών μίας επιχείρησης, είναι κακουργηματική απιστία σε βάρος του δημοσίου. Δυστυχώς  οι μονοκομματικές κυβερνήσεις, λογοδοτούν μόνο στα συμφέροντα, που τις στηρίζουν, και αδυνατούν να αγγίξουν  την παραοικονομία. Όταν όμως για πρώτη φορά χιλιάδες άνθρωποι μπορούν και τραγουδούν την ώρα, που τους ρίχνουν δακρυγόνα, ξέρουμε ότι κάτι καινούργιο γεννιέται.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί τον δεύτερο κρίκο: Επιτέλους εισακούονται οι φωνές που προειδοποιούσαν, ότι εάν η Ε.Ε. αποτύχει να λύσει  το πρόβλημα «Ελλάδα», η νομισματική ένωση απειλείται με διάλυση. Η Ευρώπη με την σημερινή της μορφή, θα συνθλιβεί, ανάμεσα στην Αμερική και την Ασία. Μία νομισματική ένωση, όπου διαρκώς το χρήμα φεύγει από τις αδύναμες οικονομίες και συσσωρεύεται στις ισχυρές, δεν είναι βιώσιμη. Μία Γερμανία, που βρήκε εύκολους πελάτες για τα προϊόντα της, αλλά δεν φρόντισε τα κέρδη να διαχέοντα ομοιόμορφα σε όλη την ευρωπαϊκή αγορά, δεν έχει μέλλον. Μετά την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου, είναι η στιγμή, να ενισχύσουμε τις φωνές για έκδοση ευρωομολόγων, για σοβαρό ομοσπονδιακό προϋπολογισμό, για αλλαγή του ρόλου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Τράπεζας Επενδύσεων.  Οφείλουμε να αλλάξουμε την Ευρώπη, όχι για να αποφύγει η Ελλάδα την χρεοκοπία, αλλά για να γλυτώσουν τα χειρότερα όλοι οι Ευρωπαίοι.

Ο σπουδαιότερος όμως πυλώνας, στον οποίο πρέπει να στηρίξουμε το μέλλον μας, είναι η ίδια η κοινωνία των πολιτών. Σε άλλες χώρες αναπτύσσεται ραγδαία μία παράλληλη οικονομία, που δεν είναι έρμαιο των χρηματιστικών παιγνιδιών, και των νομισματικών ισοτιμιών: Η κυκλοφορία τοπικών νομισμάτων, μπορεί να προσφέρει ένα πρόσθετο εισόδημα σε όσους παράγουν αγαθά και υπηρεσίες και τα πουλάνε στην περιοχή τους.  Οι τράπεζες χρόνου, μπορούν να διευκολύνουν ανέργους, να ανταλλάσσουν  υπηρεσίες και προϊόντα, που δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν. Η καταναλωτική συνείδηση, που στην Ελλάδα είναι ακόμα ανύπαρκτη, μπορεί να επιβάλει νέους όρους στις εταιρίες. Τελείωσε η περίοδος, που αγοράζαμε χειρότερη ποιότητα 2-3 φορές ακριβότερα, από τους υπόλοιπους ευρωπαίους. Τελείωσε η περίοδος, που πετάγαμε στα σκουπίδια παλιά αντικείμενα, που θα μπορούσαμε να πουλήσουμε φτηνά, ή να χαρίσουμε σε συμπολίτες μας.  Οφείλουμε να ξαναβρεθούμε σε δημόσιους χώρους, χωρίς τραπεζοκαθίσματα με πανάκριβο φραπέ. Ήρθε η ώρα να ανακαλύψουμε τις συνεταιριστικές επιχειρήσεις. Όσοι αμφιβάλουν ας ψάξουν στο διαδίκτυο την Mondragon. Η πράσινη οικονομία, αναπτύσσεται ραγδαία. Η κρίση είναι μία ευκαιρία, να εδραιωθεί και στην Ελλάδα.

Δεν θα ισχυριστούμε, ότι οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουμε έτοιμο πακέτο λύσεων. Τον δρόμο θα τον φτιάξουμε περπατώντας. Το βέβαιο είναι, ότι η λύση είναι μπροστά και είναι στα χέρια μας, και όχι στα χέρια όσων μας οδήγησαν στην χρεοκοπία. Όσο και εάν υποφέρουμε, για κανένα λόγο δεν θα νοσταλγήσουμε την ψεύτικη ευμάρεια, που υποθήκευσε το μέλλον των παιδιών μας.