ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΟΧΙ στο ΚΑΤΑΣΤΡΕΠΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ για τον ΑΙΓΙΑΛΟ και την ΠΑΡΑΛΙΑ

Ο υποψήφιος ευρωβουλευτής των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ  Μιχάλης  Μαραγκάκης  απάντησε στις επίκαιρες ερωτήσεις  μας
αναδημοσίευση από την εφημερίδα lefkasnews 

 Το νέο νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση του αιγιαλού που κατατέθηκε «εν βρασμώ εκλογών», αποτελεί κλειδί για την ιδιωτικοποίηση πολλών κοινόχρηστων δημόσιων χώρων αλλά ευαίσθητων  οικοσυστημάτων που έχει βάλει στο στόχαστρο η κυβέρνηση και το ΤΑΙΠΕΔ.

Η αντίδραση  ενεργών πολιτών,περιβαλλοντικών οργανώσεων, επιστημονικών ή επαγγελματικών φορέων και επιμελητηρίων ήταν άμεση. 111.930 πολίτες σε μόλις έξι μέρες προσυπέγραψαν ψήφισμα διαμαρτυρίας (του wwf). Οι Κοινωνικοί Φορείς με το Πανελλήνιο Δίκτυο Οικολογικών Οργανώσεων και το Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας εξέδωσαν ψήφισμα καταγγελία. Έτσι, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να αποσύρει το νομοσχέδιο και να αναβάλει την ψήφιση του  για μετά τις εκλογές.

Η απόφαση όμως της κυβέρνησης για αιφνιδιαστικό κλείσιμο της Βουλής νωρίτερα από κάθε άλλη φορά μέχρι τώρα οδηγεί μία σειρά κρίσιμων νομοσχεδίων για το περιβάλλον, όπως για τον αιγιαλό και τα δάση,  να τεθούν για να ψηφιστούν με συνοπτικές διαδικασίες στα Τμήματα Θερινών Διακοπών της Βουλής, υποθηκεύοντας για δεκαετίες όχι μόνο το μέλλον της ελληνικής φύσης αλλά και συνολικότερα τις προοπτικές της κοινωνίας και της χώρας. Αποδεικνύεται έτσι για άλλη μια φορά ότι τα σχέδια κατά του περιβάλλοντος βλάπτουν συνήθως εξίσου σοβαρά και τη δημοκρατία.

Υπό την πίεση και τον φόβο μιας τέτοιας εκβιαστικής εξέλιξης την Τετάρτη 18 Ιουνίου 2014 πραγματοποιήθηκε στα γραφεία του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος συγκέντρωση 100 περίπου εκπροσώπων επιστημονικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών οργανώσεων και φορέων, οι οποίοι ανακοίνωσαν τη δημιουργία του πανελλήνιου δικτύου «ΑΚΤΕΣ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ», με σκοπό την αποτροπή ψήφισης του γνωστού νομοσχεδίου για τον αιγιαλό και τις παραλίες. Με σύνθημα ότι η βιώσιμη ανάπτυξη, η σωτηρία των αιγιαλών από την άγρια ανοικοδόμηση και η διατήρηση της ελεύθερης πρόσβασης στις ακτές αποτελεί δημόσιο συμφέρον το οποίο βρίσκεται πάνω από κάθε κομματική προτίμηση, το δίκτυο «ΑΚΤΕΣ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ» αποφάσισε σειρά δράσεων και εκδηλώσεων σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό για την ενημέρωση και κινητοποίηση των πολιτών.

Τις σοβαρές αντιρρήσεις του στο νομοσχέδιο εξέφρασε και το WWF Ελλάς  σε ανοικτή επιστολή που απέστειλε στους Έλληνες βουλευτές  δηλώνοντας ότι :

«Θεωρούμε απολύτως αδικαιολόγητη την καταιγιστική συρρίκνωση της νομοθεσίας προστασίας του φυσικού χώρου και των φυσικών πόρων, στο όνομα μιας χαώδους, μακροπρόθεσμα μη βιώσιμης και σαφώς αμφισβητήσιμης με οικονομικούς όρους «ανάπτυξης». Ειδικά στην εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο που διανύουμε, θα έπρεπε η πολιτική ηγεσία της χώρας να αντιμετωπίσει για ιστορικά πρώτη φορά την εθνική ανάγκη για βιώσιμο αναπτυξιακό σχεδιασμό, βασισμένο στη διατήρηση του φυσικού κεφαλαίου και την οικολογικά ορθή, κοινωνικά δίκαιη και νομικά ασφαλή τόνωση της οικονομικής δραστηριότητας. Καλούμε τους Βουλευτές να αναλάβουν διακομματική πρωτοβουλία, ώστε αυτό το αδιανόητα εγκληματικό για τον φυσικό μας πλούτο νομοσχέδιο του Υπουργού Οικονομικών να μην κατατεθεί ποτέ στη Βουλή»

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Κύριε Μαραγκάκη, ποια είναι τα επίμαχα σημεία του νομοσχεδίου που προκαλούν την οικολογική σας συνείδηση και κατ΄επέκταση όλους μας?

Με το νέο σχέδειο νόμου «Οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας», ο κος Στουρνάρας:
• Νομιμοποιεί επιχειρηματικής χρήσης αυθαίρετα και καταπατήσεις έναντι τιμήματος και δίχως ουσιαστική εκτίμηση περιβαλλοντικής επίπτωσης.
• Επιτρέπει την ολοκληρωτική κατάληψη παραλιών από επιχειρηματικές εκμεταλλεύσεις.
• Καταργεί στην πράξη τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του αιγιαλού και θέτει στη διακριτική ευχέρεια του ιδιοκτήτη του ακινήτου να «αφήσει σε κοινή χρήση το τμήμα του ακινήτου που καταλαμβάνεται από τη ζώνη παραλίας».
• Αφήνει εκτός προστασίας την παρόχθια ζώνη πολλών και μεγάλων λιμνών, τις οποίες χαρακτηρίζει ως «μικρές» και οι περισσότερες από τις οποίες αποτελούν πολύτιμο οικολογικό πόρο.
• Καθιστά προαιρετική τη χάραξη παραλίας, υποβαθμίζοντας έτσι σοβαρά την οριοθέτηση της ζώνης προστασίας και τη διαπίστωση παρανομιών και καταπατήσεων.
• Αγνοεί τον προ τριετίας νόμο για τη βιοποικιλότητα που επιβάλλει την οριοθέτηση και προστασία της «κρίσιμης παράκτιας ζώνης».

Ποιές μπορεί να είναι οι επιπτώσεις της ψήφισης του νομοσχέδιου στο φυσικό περιβάλλον?  

«Όπως τονίζουμε οι Οικολόγοι Πράσινοι, το περιβάλλον και η σχέση μας μαζί του δεν είναι ούτε πολυτέλεια ούτε υπόθεση μιας μόνο μέρας το χρόνο.Χωρίς το περιβάλλον και τα συλλογικά αγαθά δεν υπάρχει διέξοδος ούτε για την κοινωνία  ούτε για την οικονομία».Το νομοσχέδιο για τον αιγιαλό  αποτελεί σήμερα μια από τις χειρότερες απειλές για το ελληνικό περιβάλλον: Ο αιγιαλός και οι ακτές είναι πολύτιμα και εύθραυστα οικοσυστήματα, όπου συναντιούνται η θαλάσσια και η χερσαία ζωή και όπου η απειλή της κλιματικής αλλαγής απαιτεί ακόμη πιο προσεκτική και υπεύθυνη διαχείριση. Παράλληλα αποτελούν ζωτικό συλλογικό αγαθό, που κατοχυρώνεται ρητά από το Σύνταγμα ως κοινόχρηστο και ανοικτό σε όλους. Το νομοσχέδιο όμως βλέπει τον αιγιαλό μόνο ως ευκαιρία για νομιμοποιήσεις παράνομων κατασκευών και καταπατήσεων, για μπαζώματα από αμφιλεγόμενους επενδυτές, για περίφραξη των πιο ελκυστικών παραλιών από ιδιώτες αγοραστές.  Είναι λοιπόν ζωτικό να το σταματήσουμε πριν ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για τις ακτές και πριν δημιουργήσει επικίνδυνο προηγούμενο και για τη δασική γη, όπου ήδη συζητούνται στα υπουργεία  ανάλογες ρυθμίσεις».

Ποιές μπορεί να είναι οι επιπτώσεις της ψήφισης του νομοσχέδιου στην κοινωνία?

      
   Θα γίνει η κοινωνία μας φτωχότερη. Όλα όσα χαρακτηρίζονται από το Σύνταγμα ως «Δημόσιος Φυσικός Πλούτος» της χώρας μας και προστατεύονται από αυτό, ήταν από παλιά στο στόχαστρο των «οικοπεδοφάγων».

Ειδικά το 2007, η προσπάθεια τροποποίησης του άρθρου 24 για τα δάση, ήταν και το κερασάκι στην τούρτα που «έριξε» την κυβέρνηση Καραμανλή και οδηγηθήκαμε σε εκλογές. Στο μεταξύ, από τότε ως σήμερα, λόγω κοινών συμφερόντων, οι «οικοπεδοφάγοι» ξεκίνησαν συνεργασία με τους αποκαλούμενους «διεθνείς τοκογλύφους», τραπεζίτες.

Αφού το μελέτησαν καλά, εκμεταλλευόμενοι συγκυρίες, δημιούργησαν την τεχνητή κρίση, με σκοπό να ενεργοποιήσουν ένα άρθρο του συντάγματος περί «ανωτέρας βίας και μη ύπαρξης λύσης». Και έτσι σήμερα ξανα-προσπαθούν να καταφέρουν, ένα ένα, όσα δεν μπόρεσαν το 2007 να καταφέρουν, τα οποία, υπό κανονικές συνθήκες, δηλαδή με τρόπο νόμιμο, δεν .καταφέρνονται.

Και βρήκαν την .λύση:Νομοσχέδια. «α λα κάρτ» για όλα!

Για όλα τα χωροταξικά που έκαναν. Για τον Τουρισμό, Για τα ρέματα, για τα δάση, για τις ΑΠΕ, για τον αιγιαλό, για την ιδιωτικοποίηση Μνημείων, ακόμα κι για την ιδιωτικοποίηση του Νερού! Καταπατούν τα πάντα, με «συχωροχάρτια - νομοσχέδια». Ακόμα και για τις περιοχές τις οποίες η ίδια η χώρα μας όρισε ως προστατευόμενες παραβαίνοντας όπως είναι αυτονόητο αμέτρητους Ελληνικούς και διεθνείς κανονισμούς !

Ποιά μπορεί να είναι η απάντηση της κοινωνίας των πολιτών σε αυτή την πρόκληση?

. Μοναδική απάντηση ο διαρκής αγώνας. Μετά τη δημόσια γη, τον χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό και τις διαδικασίες περιβαλλοντικής αδειοδότησης, στο βωμό της «ανάπτυξης» επιχειρείται τώρα να θυσιαστεί και το πολυτιμότερο τμήμα της κοινόχρηστης δημόσιας γης, δηλ. ο αιγιαλός και οι παράκτιες και παραλίμνιες περιοχές.

Το νομοσχέδιο έχει συνταχθεί κατά παράβαση του άρθρου 24 του Συντάγματος και των διεθνών υποχρεώσεων της χώρας για την προστασία των ακτών και του τοπίου.Οι ρυθμίσεις πλήττουν ευθέως και ανεπανόρθωτα τον πυρήνα του φυσικού και πολιτιστικού κεφαλαίου της χώρας, ακτές, υγρότοπους, ευπαθή οικοσυστήματα, ενάλιες και παράκτιες αρχαιότητες, τοπίο και φυσικούς σχηματισμούς, για πρώτη δε φορά στην ιστορία, οι ακτές χάνουν τον κοινόχρηστο χαρακτήρα τους και οι πολίτες την ελεύθερη πρόσβαση σ’ αυτές. Ταυτόχρονα, επιβραβεύονται για άλλη μια φορά οι καταπατητές σε βάρος του Κράτους Δικαίου.

Η εφαρμογή του νομοσχεδίου, αξιολογούμενη ακόμα και με στυγνή οικονομική λογική, θα στερήσει τη χώρα από το σπουδαιότερο συγκριτικό της πλεονέκτημα και τη μοναδική της ευκαιρία για ανάκαμψη μέσω βιώσιμης ανάπτυξης.

Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στη μαύρη τρύπα του χρέους να καταπιεί το φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον της χώρας, δηλ. την ίδια την επιβίωση, φυσική, ηθική και πνευματική του λαού μας για το παρόν και το μέλλον.

 Η αντιμετώπιση του «καταιγισμού» επιθέσεων που δέχεται το Δημόσιο Συμφέρον και το (Δημόσιο) Περιβάλλον, τα τελευταία 2-3 χρόνια, είναι επείγουσα ανάγκη. Είναι κάτι στο οποίο δεν γίνεται να μην ενεργοποιηθούμε  όλοι,ιδιαίτερα όταν βλέπουμε το κακό,να πλησιάζει απειλητικά. Όσο το δυνατόν νωρίτερα,  το κάνουμε τόσο το καλύτερο.