ΔΙΚΑΙΟ ΔΙΚΗ Δία καίομαι

 Δια καίομαι !!!

Δία ώ Δία, καίγομαι !!! Το συναίσθημα αυτό με την επίκληση στον Δία δηλώνει ακραία αιτία, για να φτάσει κάποιος σε τέτοιο σημείο ώστε να ζητήσει τήν κρίση τού ανώτατου όντος.

Δια καίομαι ! Τήν κρίση την επικαλείται κάποιος για την υπεράσπιση του σε στιγμή που θίγεται το συμπαντικό δικαίωμα του ανθρώπου για ατομική ελευθερία και προσωπική ζωή ή για άλλη σοβαρή αιτία, και δεν έχει πού να στραφεί για να ζητήσει επικουρία κρίσης κοινής λογικής, και γι αυτό το λόγο διακαίεται. Οι συμπαντικοί νόμοι ενυπάρχουν αυτονόητα στην κοινή λογική. Με μία λέξη εδώ αναφερόμαστε στο ΔΙΚΑΙΟ.

Στην αρχαιότητα ανήκε στις θεσμικές και ηθικές έννοιες – θεότητες, και μία από τίς τρείς Ώρες ήταν η εκπρόσωπος και επόπτης αυτού, η ΔΙΚΗ. Σήμερα την λέμε Θεία Δίκη τονίζοντας την θεϊκή προστασία πού παρέχει αυτή καθώς και την αποκατάσταση τής αδικίας. Το δίκαιο. Το δικό μου. Το δικό. Η Δίκη, τα δικαστήρια, ο δικαστής, το κοινό αστικό και ποινικό δίκαιο και η δικονομία ασχολούνται με το δίκαιο τού κάθε ενός. Τού δικού του.
Τόσο σημαντική είναι η κάθε οντότητα –άνθρωπος, που υπάρχει αυτός ο θεσμός για το δίκαιο-δικό τού καθενός και χρονολογείται από τίς πρώτες κοινωνίες πριν εκατομμύρια χρόνια. Σήμερα θα το λέγαμε λαϊκό δικαστήριο. Μέχρι πριν τον «χρυσούν» αιώνα τού Περικλέους καί οι δικαστές καί οι συνήγοροι προσέρχονταν αυθόρμητα αμισθί καθημερινά και εκλέγοντο δια κλήρου. Από τότε και μετά άρχισε το «νταραβέρι» όπως μπορεί να διαπιστώσει κάποιος στις «Σφήκες» τού Αριστοφάνη.
Αυτός που καταπατιέται το δίκιο του και είναι με «δεμένα» τα χέρια, διακαίεται !!! (Αγγλικό Δίκαιο - LEX FORI – Το δίκαιο τού δικάζοντος δικαστή!). Τα δίκαια όλου τού κόσμου συνολικά, το κοινό δίκαιο, τα προστατεύει και επίσταται η κοινή Δίκη, η Δικαιοσύνη. Η έννοια τής Δικαιοσύνης σήμερα, υποτίθεται, ότι εμπεριέχει πέραν τής Δίκης και κάποιες άλλες έννοιες-θεότητες όπως η Θέμιδα, η Νέμεση, η Άτροπος και η Αδράστεια.
Η Θέμιδα έχει θεσπίσει τούς συμπαντικούς νόμους τής ηθικής και επίσταται αυτών, ώστε ότι γίνεται στον Κόσμο να είναι θεμητό και θετικό. Η Νέμεση ασχολείται με την νομή τών αγαθών και τών δεσμών ανταμοίβοντας αναλόγως αριστείες και ύβρεις, η Άτροπος σταματάει όπως και νάχει την τροπή τής ζωής τού καθενός παύοντάς τον, που έτσι και αυτή κινήσει ούτε το Θείο δεν μπορεί να επέμβη, και η Αδράστεια που σταματάει τα πάντα, την κάθε δράση, αφήνοντας την Ειμαρμένη μόνο να γυρίζει, και όπως τότε σαν τροφός τού Διός στην αρχαία Λύττο ή Λύκτο τού όρους Δίκτυ, σταμάτησε το Χρόνο (Κρόνο) και τάϊσε τον Πατέρα ανδρών τε θεών τε, με ύπατη κρίση και δικαιοσύνη.
Η Δίκη είναι μία από τίς εννέα κόρες τής Θέμιδος. Την Θέμιδα τήν συμβολίζουν με μιά γυναίκα που κρατάει στο χέρι της μιά ζυγαριά και τα μάτια της τα έχουν κλειστά με ένα μαντήλι για να μήν βλέπει ποιός δικάζεται, οπότε να είναι λέει, ανεπιρρέαστη και αδέκαστη. Αναρωτιέμαι, είναι δυνατόν η ΘΕΜΙΣ να χρειάζεται μαντήλι για να κρίνει αντικειμενικά και ανεπιρρέαστα; Τι σόϊ ανώτατη έννοια και θείκή οντότητα θα ήταν ώστε να χρειάζεται και μαντήλι. Αυτο σημαίνει ότι δεν έχουμε εμπιστοσύνη ούτε στην ίδια την Θέμιδα !!! Μήπως το μαντήλι είναι νεώτερη προσθήκη για να μήν βλέπει η Θέμις τίς παγαποντιές, τίς απατεωνιές, τίς αδικίες και τα εγκλήματα που κάνουν αυτοί που τής το φόρεσαν; Ποιός ξέρει; Άν είναι όμως έτσι, θα πρέπει να τούς τρέξουμε εμείς με το Αγγλικό Δίκαιο, για να αποδείξουν αυτοί ότι δεν είναι ελέφαντες. Πάντως η Δικαιοσύνη πρέπει απαραίτητα να συνοδεύεται από τήν Αρετή, διαφορετικά θα παρεκλίνει τής πορείας και θα βρεθεί στην Άβυσσο. Χωρίς Αρετή, Δικαιοσύνη από μόνη της δεν υπάρχει.
ΑΔ