Γονείς στρέφονται στα παιδικά χωριά SOS
Νεαροί γονείς, στα όρια της ανέχειας, χτυπούν την πόρτα των παιδικών χωριών SOS, ζητώντας βοήθεια για την ανατροφή των παιδιών τους. Η είδηση θυμίζει άλλους καιρούς, τότε που...
οι γονείς για να γλυτώσουν τα παιδιά τους από την καταρρακωμένη μεταπολεμική Ελλάδα τα έδιναν σε πλούσιους πολίτες του εξωτερικού προκειμένου αυτά να έχουν ένα καλύτερο μέλλον.
Σήμερα, οι νεαροί γονείς αδυνατούν πλέον να ανταποκριθούν στις βασικές υποχρεώσεις της καθημερινότητας και καταφεύγουν σε ιδρύματα, προκειμένου να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα τουλάχιστον για τα «αδύναμα» μέλη των οικογενειών τους.
Σύμφωνα με στοιχεία από το παιδικό χωριό SOS, στην Αττική, το τελευταίο τρίμηνο του 2010, 80% των περιπτώσεων που απευθύνθηκαν σ’ αυτά, αφορά περιστατικά που οι γονείς των παιδιών, λόγω φτώχειας, αδυνατούν να τα μεγαλώσουν, ενώ το μήνα Μάρτη το ποσοστό αυξήθηκε ανησυχητικά φθάνοντας το 90%.
Έτσι την τελευταία διετία ο ρυθμός αύξησης των αιτήσεων έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, αγγίζοντας το 70%. Μάλιστα το τελευταίο τρίμηνο του 2010, βοήθεια ζητείται καθημερινά για δέκα παιδιά ενώ μόνο στις τρεις τελευταίες ημέρες του πρώτου δεκαημέρου του Μαρτίου, τα παιδιά που ζήτησαν βοήθεια έφτασαν τα 60. Ήδη, στις εγκαταστάσεις τους τα παιδικά χωριά SOS φιλοξενούν 250 παιδιά, ενώ εκκρεμούν περίπου 1.000 αιτήματα.
Στέγη και αγάπη σε ιδρύματα βρίσκουν πολλά βρέφη, καθώς οι οικογένειές τους αδυνατούν να τα μεγαλώσουν λόγω της οικονομικής κρίσης. Μάλιστα, όπως αποκάλυψε στον ΑΘΗΝΑ 9,84 ο Διευθυντής Κοινωνικής Εργασίας και έρευνας των χωριών SOS, Στέργιος Σιφνιός, μόνο στο Κέντρο Πρόληψης και Θεραπείας της οικογένειας στην Κυψέλη, που ανήκει στα παιδικά χωριά SOS, έχουν γίνει 600 αιτήσεις. Πρόσθεσε ότι μόνο το 2010, σε σχέση με το 2009 υπάρχει 25% αύξηση τέτοιων περιστατικών εκ των οποίων το 20 % αφορά μονογονεϊκές οικογένειες.
Ο διευθυντής Κοινωνικής Εργασίας και Έρευνας των Παιδικών Χωριών, Στέργιος Σιφνιός, επισήμανε στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ότι η αύξηση της ανεργίας, τα χαμηλά μεροκάματα, αλλά και η ανύπαρκτη κρατική κοινωνική πολιτική, αναγκάζουν ολοένα και περισσότερους γονείς να αφήσουν τα παιδιά τους σε «ξένα χέρια», ελπίζοντας ότι αργότερα θα καταφέρουν να βρουν τρόπο, για να τους προσφέρουν, έστω τα απολύτως απαραίτητα. Είπε ότι «δεν πρόκειται για γονείς με τα συνηθισμένα κοινωνικά προβλήματα, δηλαδή χρήστες ουσιών ή άτομα με ψυχικές ασθένειες, που δεν μπορούν να μεγαλώσουν παιδιά, αλλά για φυσιολογικότατους ανθρώπους, που βιώνουν καταστάσεις φτώχειας».
Στο μεταξύ, η πρόσφατη φορολογική μεταρρύθμιση, σύμφωνα με την οποία οι δωρεές προς τα ιδρύματα υπόκεινται σε φορολόγηση, ενώ καταργούνται όλες οι φοροαπαλλαγές προς τους δωρητές, δυσκολεύει το έργο των ιδρυμάτων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα έσοδά τους να έχουν μειωθεί κατά πολύ εξαιτίας και της γενικότερης οικονομικής κατάστασης. «Οι εποχές που οι δωρεές προς τα ιδρύματα γίνονταν η μία μετά την άλλη αποτελούν πλέον παρελθόν», σχολίασε ο κ. Σιφνιός και πρόσθεσε ότι και τα οικονομικά των ιδρυμάτων συρρικνώνονται ολοένα και περισσότερο.
«Είναι ένας φαύλος κύκλος. Από τη μία αυξάνονται τα περιστατικά που έχουν ανάγκη για βοήθεια και από την άλλη μειώνονται τα έσοδά μας, μ’ αποτέλεσμα αντί να αυξήσουμε τις δράσεις σας να τις συρρικνώνουμε», κατέληξε ο κ. Σιφνιός.
Σχόλια