Η Δύση - Η Ρωσία ....καταγγέλουν!
Και ενώ πέφτουν οι βόμβες, θεώρησα ότι δεν μπορεί να είναι και τόσο μπερδεμένα τα πράγματα, ότι αν πιάσω απ' την αρχή τα τρέχοντα γεγονότα, θα μπορώ να βγάλω κάποια σαφή συμπεράσματα για το τι συμβαίνει. Για το πώς γράφεται η Ιστορία στο επιτόπου, τι θα πω στο παιδί μου, όταν μεγαλώσει.
Και όλο αυτό μαζί με μία μεγάλη ντροπή που δεν έχω ασχοληθεί το ίδιο και με όλους τους υπόλοιπους πολέμους που γίνονται στον πλανήτη.
Και ενώ οι βόμβες πέφτουν, κι εγώ ξέρω πολύ καλά πως όλο αυτό πρόκειται για μια απαράδεκτη και τρελή εισβολή της Ρωσίας σε μια άλλη χώρα, προσπαθώ να ακούσω όμως και όλες τις φωνές,
εκεί ακριβώς είναι που άρχισα και να μπερδεύομαι:
Ο Πούτιν είναι ο τρελός φασίστας που άρχισε τον πόλεμο.
Όχι, ο Πούτιν κάνει την εισβολή γιατί θέλει να σώσει τους Ρώσους της Ουκρανίας.
Όχι, ο Ζελένσκι είναι ήρωας.
Όχι, ο πόλεμος είχε ήδη αρχίσει απ το 2014 απ' τους φασίστες της Ουκρανίας.
Όχι, η Ουκρανία έχει μηδαμινό ποσοστό από φασίστες, είναι απλοί άνθρωποι που προασπίζονται από το 2014 τη γη τους, ενάντια στις προκλήσεις της Ρωσίας.
Όχι, καμία από τις δύο πλευρές δεν τήρησαν της συμφωνία του Μίνσκ.
Όχι, ο πόλεμος γίνεται για να μην πάρουμε ενέργεια από την Ρωσία, και να στραφούμε αναγκαστικά στην αμερικανική.
Όχι, ο Ζελένσκι παρά όλες τις προβλέψεις, μένει στη θέση του υπερασπίζεται την πατρίδα του.
Όχι, ο Ζελένσκι είναι ένας χρήσιμος ηλίθιος νεοναζί.
Όχι, ο Ζελένσκι είναι Εβραίος και έχει χάσει μάλιστα συγγενείς του, από τους πραγματικούς ναζί.
Όχι, οι Ουκρανοί κάνουν την πιο ηρωική αντίσταση.
Όχι, ο Αζόφ κρατάει καθηλωμένους τους αμάχους για ανθρώπινη ασπίδα.
Όχι, εφόσον ο Πούτιν είναι ενάντια σε άξονα ΗΠΑ & Αγγλίας, είναι γαμάτος.
Όχι, η ΕΕ είναι απλά ένα πιόνι των ΗΠΑ.
Όχι το ένα, όχι το άλλο...
Και οι βόμβες συνεχίζουν να πέφτουν.
Στη δε Ελλάδα, οι δεξιοί να ακολουθούν τη μία άποψη, οι αριστεροί την άλλη, στο Σύνταγμα να πηγαίνω σε αντιπολεμικό συλλαλητήριο και τελικά να βλέπω πως γίνονται 3 διαφορετικά συλλαλητήρια με διαφορετικές οπτικές. Στο δίκτυο, όλοι να το παίζουν στρατηγικοί αναλυτές και να βιάζονται να καταλήξουν σε μία άποψη, που να εξυπηρετεί βεβαίως την ιδεολογία που ήδη έχουν, βιάζονται για άλλη μια φορά να πολωθούν.
Και οι βόμβες συνεχίζουν να πέφτουν.
Χώρια οι ψευδείς ειδήσεις, να μην ξέρεις τι να πιστέψεις.
Η Ρωσία καταγγέλλει τα fake news της Δύσης.
Η Δύση καταγγέλει την πολεμική προπαγάνδα της Ρωσίας.
Ο κόσμος είναι τελικά τόσο περίπλοκος.
Όμως οι βόμβες πέφτουν, σε νοσοκομεία, σχολεία, εκκλησίες, και πεθαίνουν καθημερινά άμαχοι και στρατιώτες, τα παιδιά μες στο κρύο περιμένουν στα σύνορα σε ουρές, τρέχουν φοβισμένα στα καταφύγια όταν ακούγονται οι σειρήνες, αποχαιρετούν τους μπαμπάδες τους, ξεσπιτώνονται, τρέμουν, πεθαίνουν.
Και η αλήθεια πάντα είναι αδυσώπητα σχετική, και ποτέ αντικειμενική. Και ίσως να μην ισχύει τίποτε απ'
όλα αυτά, ίσως να ισχύουν και όλα τα παραπάνω μαζί. Γιατί στον πόλεμο, η αλήθεια είναι ρευστή, η γεωπολιτική υποκειμενική και κανείς δεν είναι μόνο καλός ή μόνο κακός.
όλα αυτά, ίσως να ισχύουν και όλα τα παραπάνω μαζί. Γιατί στον πόλεμο, η αλήθεια είναι ρευστή, η γεωπολιτική υποκειμενική και κανείς δεν είναι μόνο καλός ή μόνο κακός.
Φίλοι Ουκρανοί μου μιλάνε για την πατρίδα τους, και πάντα με συγκινεί ο πιο αδύναμος, αυτός που βάλλεται, φίλοι που σπούδαζαν Ρωσία μου μιλάνε για τη βαθειά διαφθορά του συστήματός της, και τους πιστεύω.
Δε νομίζω όμως πως είμαι ικανός να σχηματίσω μια ιστορική άποψη. Δεν γίνεται να έχω σαφή γνώμη για όλα αυτά που με ξεπερνούν. Καλά καλά δε ξέρω τι συνέβη χθες στην ίδια μου τη χώρα. Και να σου πω και κάτι, ίσως δε χρειάζεται, τα πράγματα ίσως να είναι πιο ξεκάθαρα αν τα κατανοήσω με την καρδιά.
Έτσι, αν πρέπει να πάρω με σιγουριά μια μεριά, αυτή είναι τούτη εδώ:
Τελικά, είμαι με τα παιδιά.
Όχι μόνο με τα λευκά. Οποιουδήποτε χρώματος.
Να σταματήσει ο κάθε πόλεμος. Γιατί ό,τι κι αν πιστεύει κανείς πολιτικογεωπολιτικά, ο πόλεμος είναι πόλεμος, και οι συνέπειες του πολέμου είναι πραγματικές και αναπόφευκτα συγκεκριμένες. Είμαι κατά του πολέμου. Φτάνει. Και οτιδήποτε μπορεί να γίνει για να σταματήσει ο πόλεμος χθες, με βρίσκει σύμφωνο.
Κοιτάζω στα μάτια το γιο μου, και εν ριπή οφθαλμού το φόντο αλλάζει και βρισκόμαστε εκεί, στην κόλαση. Και τότε μου φεύγει η ψυχή, αδειάζω, και σκέφτομαι όλα αυτά τα παιδιά.
Σε έναν κόσμο που δε βγάζει νόημα.
Είμαι με τον αδύναμο, αυτόν που βάλλεται.
Είμαι με τα παιδιά.
Σχόλια